Կրթվելու բուն ցանկությունը, անկախ դրա նորաձև կամ հնաոճ լինելուց, արդիական է ու հավերժ, և դա անտիկ իմաստասերների, այդ թվում` մեր ազգային ռահվիրաների իմաստասիրական զրույցների ու ակադեմիական բանավեճերի առարկա երբեք չի հանդիսացել: Բանավեճերը հիմնականում վերաբերել են հարցերի հարցին. ի վերջո, կրթությունը միջո՞ց է, թե՞ նպատակ: Սա´ պետք է դառնա հանրային դիսկուրսի առարկա:

Անցել է ավելի քան 24 ժամ այն բանից, ինչ ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյա, ինչպիսին կարող է համարվել վարչապետի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալը (կառավարման համակարգում ստատուսով համազոր է փոխնախարարի պաշտոնի), «արմատական ընդդիմությանը» հրապարակավ մեղադրանքներ ներկայացրեց: Իրավական առումով, նման մեղադրանքներով պետք է «պետական դավաճանության» հատկանիշներով գործ հարուցվեր անհապաղ, անգամ նախքան այդ հայտարարությունը պիտի հարուցված լիներ:

Գրել չէի ուզում, բայց ստիպված եմ: Փողոցում էսօր ինձ է մոտենում մի երիտասարդ աղջիկ՝ միկրոֆոնը ձեռքին...

«Ապօրինի կերպով ձեռք բերած գույքի վերադարձը ոչ թե իրադարձություն է, այլ գործընթաց»: Այս մասին իր ՖԲ էջում գրել է Նիկոլ Փաշինյանը, հերոսաբար գլուխ գովալով, որ Ծաղկաձոր համայնքում 24 հազար 993 քմ (մոտ 46 մլն դրամ) վերադարձրել է Հայաստանի Հանրապետությանը: Եթե ապօրինի է օտարվել, շատ լավ, խնդիր չկա:

Երբ Էրդողանն ասում է՝ «Աշխարհում մնացել է 2 առաջնորդ՝ ես և Պուտինը», նշանակում է, որ Թուրքիայի ու Ռուսաստանի միջև հարաբերություններում այլևս ոչ մի միջնորդ չի ճանաչում, չի ընդունում, չի հանդուրժի...

Դոկտ Հրայր Ճէպէճեան. «Աշխատանքային այցելութեամբ կը գտնուէի Ղազախստան, բայց ինծի համար նոր երկիր մըն էր, ուստի չէի գիտեր, թէ ի՛նչ կրնայի ակնկալել: Այս չգիտնալուն մէջ կար նաեւ հայկական իրականութիւնը, որուն ուզեցի հանդիպիլ եւ ծանօթանալ»:

Հին հայաստանում մի սովորություն կար` գյուղի բնակիչները գյուղապետ ընտրելիս նրան նախապես նստեցնում էին խնձորենու տակ, եթե հաջորդ տարի խնձորենին ծաղկում էր, ուրեմն նա իր գործը լավ էր կատարել, իսկ չծաղկելու դեպքում, ինքնակամ էր հեռանում։

«Մի ասա այն, ինչ չգիտես»՝ խրատում է դասականը, այնուհետև շարունակում է՝ «մի ասա այն, ինչ գիտես», իսկ վերջում` «մի՛ դատիր, մի՛ քննարկիր»...

Այն, որ Սիրիայում տեղի ունեցածով ԱՄՆ-ը լուրջ հարված հասցրեց Ռուսաստանին, և այն հետևանքներ է ունենալու նաև մյուսների համար, հասկանալի է։

Թուրքիան ամենամեծ գլխացավանքի մեջ հայտնվեց 1915-ից հետո. Հայկական հարցից ավելի մեծ գլխացավանք դարձավ քրդական հարցը։ Եթե կարողացավ քրդական գործոնը օգտագործել հայերի դեմ և հայերից, այսպես ասած, մաքրել ողջ Արևմտյան Հայաստանը, որպեսզի ազատվի Հայկական հարցից, ապա դրա փոխարեն ստացավ քրդերով բնակեցված այդ տարածքները, որն էլ հետագայում դարձավ գրեթե 100-տոկոսանոց քրդաբնակ։ Թուրքիայի հաշվարկներն այդ հարցում մի փոքր այլ էին, կարծում էին, թե իրենց հետ ոչ մի ընդհանուր բան չունեցող քրդերին կարող են զսպել, կարող են ճնշելով, քրդական կրթություն չտալով հասնել նրան, որ կձուլվեն թուրքերին։ Բայց չեղավ այդպես, եղավ ճիշտ հակառակը. բոլոր այն բնակավայրերը, որոնք հայերից հետո անցան քրդերին, շատ արագ բնակեցվեցին բացառապես քրդերով, քրդերը սկսեցին շատ արագ բազմանալ, չնայած Թուրքիան ամեն ինչ անում էր, որպեսզի քրդաբնակ բնակավայրերում դպրոցներ չբացվեն, որպեսզի քրդերը դպրոցներ չհաճախեն, միևնույն է, դա էլ չօգնեց, ու քրդերը արագ տեմպերով բազմացան որպես քուրդ։